Augustus 2023, Wassenaar
Wassenaar roept bij mij toch vooral associaties op met grote villa’s en dure auto’s. En in dit beeld word je ook gesterkt als vanuit Den Haag naar Wassenaar fietst. Maar zodra je het dorpscentrum van Wassenaar nadert, verandert dit beeld. Geen grote landhuizen meer in lommerrijke buurten, maar gewoon een Hema, een Zeeman en rijtjeshuizen. De poëziewandeling door Wassenaar toont het ‘gewone’ Wassenaar en eerlijk gezegd vind ik dit een goede keuze van de makers. Uiteraard worden een aantal mooie parken aangedaan, maar de wandeling toonde mij dus ook een minder bekend gezicht van Wassenaar.
De routebeschrijving is helder en zorgt er voor dat je de wandeling en de bijbehorende gedichten eenvoudig kunt vinden. Daarbij zijn de beschrijvingen van de gedichten interessant. Zo wordt in de beschrijving vaak de link gelegd tussen het gedicht/ de dichter en Wassenaar. Zo leert de beschrijving ons dat Jan Jacob Slauerhoff – weliswaar kort – in Wassenaar heeft gewoon en dat het familiegraf van Ida Gerhardt zich in Wassenaar bevindt. Ook werk van dichters die op de Pauwhof, een buitenplaats dat kunstenaars verwelkomde en sommige van hen een onderdak bood, verbleven is op de route te vinden.
De wandeling heeft mij in ieder geval geïnspireerd het werk van Hans Lodeizen te lezen. Van hem staat een gedicht op de glazen overkoepeling van de parkeergarage. En hoewel het gedicht – vanwege de wijze van aanbrengen – moeilijk leesbaar is, waren die paar regels voldoende om me te bewegen de bundel “Het innerlijk behang” van Hans Lodeizen van de bieb te lenen. Ik ben niet teleurgesteld geraakt.
Op de site van de poëzieroute Wassenaar lees ik dat men behoorlijk veel last heeft (gehad) van vandalisme. Het gedicht van Fetze Pijlman is al twee keer moedwillig vernield en dat men daarom gekozen heeft voor een andere uitvoering van het kunstwerk. Ronduit verdrietig.
Wandelbeleving: 3 sterren
Zie hier voor meer informatie over deze wandeling.
Foto’s